Waarom het noorden van de Filipijnen niet vergeten mag worden

3 november 2019 - Rotterdam, Nederland


 

Wie aan de Filipijnen denkt, denkt al snel aan idyllische ongerepte eilanden met een azuurblauwe zee en vriendelijke bevolking. Natuurlijk is dit waar, maar jongens er is echt nog zo veel meer! 

De laatste twee dagen van onze trip zijn we afgereisd naar het noorden van de Filipijnen. Vanaf de hoofdstad Manilla namen we een tien uur durende nachtbus naar Banaue. Aangekomen in Banaue stapten we bevroren de bus uit want ja de airco in de bussen worden vaak op -10 gezet. Houdt hier dus rekening mee en kleed je warm aan. Marlie had hier al rekening mee gehouden en zag eruit als een lapjeskat. Een trainingsbroek, jurk topje, trui, nog een trui, twee paar sokken en een sjaal om haar hoofd hield haar warm. Eenmaal aangekomen in Banaue stond een vriendelijke gids ons op te wachten. Wat meteen opviel was dat het gebit van de gids vuurrood was en hij constant een soort bloed op de grond spoog. Ook hiengen er overal bordjes op met verboden te spugen. Toch maar even vragen wat dit was. De gids gaf aan dat het een soort pruimtabak was waar de lokale bevolking op kauwt. Grappig, want dit hadden we nog nergens in de Filipijnen gezien. Tuurlijk iets voor ons als provinciaaltjes om te denken dat het bloed zou zijn.

Ondertussen werden we naar een klein restaurantje gebracht waar we uitleg kregen over het dagelijkse leven in het noorden. De gids woont in een stam en binnen no-time ging het gesprek over mannenliefde, het uithuwelijken en onvoorwaardelijke liefde. Fantastisch toch! Na een simpel ontbijtje bestaande uit een toast en een gebakken ei, namen we plaats op het dak van een gele jeep. We reden over hobbelige wegen met diepe afgronden. De eerste stop was bij een uitzichtpunt over de rijstvelden van Banaue. Waar we het stamhoofd van onze gids tegenkwamen. Een foto met het stamhoofd mocht natuurlijk niet missen.

De rit vervolgde zich richting het dorpje Batad. Aan het einde van de weg stond een hike van een half uur op ons te wachten. De hike nam ons mee vanaf de meest prachtige jungle naar de smaragdgroene rijstterassen van Batad. Niet alleen het uitzicht was adembenemend, maar ook het feit dat we misschien tien andere toeristen tegenkwamen was bijzonder. Tijd voor lunch met uitzicht. Deze lunch bestond uit ecologische rijst met groente. Het was volgens de gids de enige plek op aarde waar je rijst kon eten die niet behandeld was met pesticiden, maar puur groeide op het ontwikkelde irrigatiesysteem. Niet zo gek dat deze rijstterassen sinds 2001 op de werelderfgoedlijst staan.

Na de lunch werd de hike voortgezet naar een grote waterval waar we heerlijk konden zwemmen. Eenmaal opgefrist was het helaas weer de hoogste tijd om terug te gaan naar Banaue waar de gids een douche voor ons had geregeld bij een Filipijns gezin. Na de douche moesten we de bus weer in terug naar Manilla. Het noorden staat zeker nog op onze bucketlist en we hopen hier dan ook nog een keer terug te komen. Wat een harmonieuze sfeer en wat een ruig natuurschoon heeft het noorden van de Filipijnen te bieden!